Een natuurlijke detox kuur

De neerslag varieert sterk per locatie, van enkele meters water per jaar tot minder dan een millimeter. 71 procent van het aardoppervlak is bedekt met zoutwateroceanen. De rest bestaat uit continenten en eilanden, met het grootste deel van het bewoonde land op het noordelijk halfrond.

Dit artikel is geschreven door Sapje. De aanbieder van een 100% biologische detox kuur.

De aarde is geëvolueerd door geologische en biologische processen die sporen van de oorspronkelijke omstandigheden hebben achtergelaten. Het buitenoppervlak is verdeeld in verschillende geleidelijk migrerende tektonische platen. Het binnenste blijft actief, met een dikke laag plastic mantel en een met ijzer gevulde kern die een magnetisch veld genereert. Deze ijzeren kern bestaat uit een vaste binnenste fase en een vloeibare buitenste fase. Convectieve beweging in de kern genereert elektrische stromen door middel van dynamo actie, en deze genereren op hun beurt het geomagnetische veld.

De atmosferische omstandigheden zijn aanzienlijk veranderd ten opzichte van de oorspronkelijke omstandigheden door de aanwezigheid van levensvormen, die een ecologisch evenwicht creëren dat de oppervlaktecondities stabiliseert. Ondanks de grote regionale verschillen in klimaat door breedtegraad en andere geografische factoren, is het langetermijngemiddelde van het wereldklimaat vrij stabiel tijdens interglaciale perioden, en variaties van een graad of twee van de gemiddelde wereldtemperatuur hebben van oudsher grote gevolgen gehad voor het ecologisch evenwicht en de werkelijke geografie van de aarde.

De geologie van een gebied evolueert in de loop van de tijd, aangezien rotsblokken worden afgezet en ingebracht en vervormingsprocessen hun vorm en locatie veranderen.

Dit artikel is geschreven door Sapje. De aanbieder van een 100% biologische detox kuur.

Rotseenheden worden eerst geplaatst door afzetting op het oppervlak of door het binnendringen in het bovenliggende gesteente. Afzetting kan zich voordoen wanneer sedimenten zich op het aardoppervlak vestigen en later in sedimentgesteente lithificeren, of wanneer vulkanisch materiaal zoals vulkanische as of lavastromen het oppervlak bedekt. Igne-inbraken zoals batholieten, laccolieten, dijken en dorpels, dijken en dorpels, duwen naar boven in het bovenliggende gesteente en kristalliseren als ze binnendringen.

Nadat de eerste opeenvolging van gesteenten is afgezet, kunnen de rotsblokken worden vervormd en/of gemetamorfoseerd. Vervorming treedt meestal op als gevolg van horizontale verkorting, horizontale uitbreiding of zijdelingse (stakingsslip) bewegingen. Deze structurele regimes hebben in grote lijnen betrekking op convergerende grenzen, uiteenlopende grenzen en transformeren grenzen, respectievelijk, tussen tectonische platen.

De aarde is naar schatting 4 miljard jaar geleden gevormd uit de zonnenevel, samen met de zon en andere planeten. De maan vormde zich ongeveer 20 miljoen jaar later. Aanvankelijk was de buitenste laag van de aarde gesmolten, waardoor de vaste korst afkoelde. Uitstroming en vulkanische activiteit zorgden voor de oeratmosfeer. Condenserende waterdamp, waarvan de meeste of alle afkomstig waren van ijs dat door kometen werd geleverd, produceerde de oceanen en andere waterbronnen. De hoog energetische chemie zou zo’n 4 miljard jaar geleden een zelfreplicerende molecule hebben geproduceerd.

De continenten vormden zich en braken vervolgens uiteen en hervormden zich toen het aardoppervlak in de loop van honderden miljoenen jaren een nieuwe vorm aannam, die soms werd gecombineerd om een supercontinent te vormen. Ongeveer 750 miljoen jaar geleden begon het vroegst bekende supercontinent Rodinia uit elkaar te vallen. De continenten zijn later weer samengevoegd tot Pannotia, dat ongeveer 540 miljoen jaar geleden uiteenviel, en uiteindelijk Pangaea, dat ongeveer 180 miljoen jaar geleden uiteenviel.

Tijdens het Neoproterozoïcum, bedekten vriestemperaturen een groot deel van de aarde in gletsjers en ijskappen. Deze hypothese wordt de “Sneeuwbal Aarde” genoemd en is van bijzonder belang omdat het voorafgaat aan de Cambrium-explosie, waarin de multicellulaire levensvormen zich ongeveer 530-540 miljoen jaar geleden begonnen te vermenigvuldigen.

Sinds de Cambrische explosie zijn er vijf duidelijk herkenbare massa-extincties geweest. Het laatste massale uitsterven vond zo’n 66 miljoen jaar geleden plaats, toen een meteorietinslag waarschijnlijk het uitsterven van de niet-avische dinosauriërs en andere grote reptielen veroorzaakte, maar kleine dieren zoals zoogdieren spaarde. In de afgelopen 66 miljoen jaar is het leven van zoogdieren gediversifieerd.

Enkele miljoenen jaren geleden kreeg een soort kleine Afrikaanse aap de mogelijkheid om rechtop te staan.[14] De daaropvolgende komst van het menselijk leven, en de ontwikkeling van de landbouw en verdere beschaving stelde mensen in staat om de Aarde sneller te beïnvloeden dan welke andere levensvorm dan ook, wat zowel de aard en de hoeveelheid van andere organismen als het globale klimaat beïnvloedde. Ter vergelijking, de Grote Zuurstofgebeurtenis, geproduceerd door de proliferatie van algen tijdens de Siderische periode, vergde ongeveer 300 miljoen jaar om tot een hoogtepunt te komen.

Het huidige tijdperk is geclassificeerd als onderdeel van een massa-extinctie-event, het holoceen-extinctie-event, het snelste dat ooit heeft plaatsgevonden. Sommigen, zoals E.O. Wilson van de Harvard University, voorspellen dat de vernietiging van de biosfeer door de mens in de komende 100 jaar het uitsterven van de helft van alle soorten kan veroorzaken. De omvang van het huidige uitsterven wordt nog steeds onderzocht, besproken en berekend door biologen.

De atmosfeer van de aarde is een belangrijke factor in het ondersteunen van de ecosystemen.